بوسه ی ترینیتی

 
جنبش اصلاحات رسما مرده است . این را دیگر خواجه حافظ شیرازی هم می داند .اختلاف نظری هم اگر هست بر سر زمان آن است . فرق چندانی هم نمی کند . یکم اردیبهشت هفتاد و نه یا شانزدهم مرداد هفتاد و نه .

آنهایی که مثل من عشق سری فیلم های ماتریکس را دارند ، حتما آن صحنه ی تاریخی را به یاد

 می آورند که پس از مرگ نیو ، ترینیتی با بوسه ای مسیحایی جان تازه ای به پیکر بی جان او

می دمد . نمی دانم در آن بوسه چه نیرویی نهفته بود که مرده را زنده کرد ، عشق یا چیزی فراتر از آن.

فکر می کردم ای کاش ما هم می توانستیم با بوسه ای پیکر بی جان جنبش مردمی اصلاحات را زنده کنیم .

شاید وقت آن رسیده باشد که از  فیض روح القدس  مدد بگیریم تا ما هم بکنیم آنچه مسیحا

 می کرد ...