خداحافظ یورو 2004

اشک های آنتونیو کاسانو پس از به ثمر رساندن گل دوم ایتالیا
در برابر بلغارستان که در نهایت با تساوی مشکوک سوئد و
دانمارک به حذف ناباورانه ی ایتالیا از جام ملت های اروپا منتهی
 شد ، بیش از آن که برای بازیکنان و مردم ایتالیا دردناک باشد ،
برای فوتبال دوستان وتماشاگران پروپا قرص فوتبال در سراسر
دنیا دردآور بود !

مشکلات فوتبال ایتالیا زیاد بی شباهت به مشکلات فوتبال خودمون
که باند بازی و مافیا در اون حرف اول را می زنه نیست !  به نظر
من یکی از معضلات اصلی هم شاید این باشد که بازی کردن در 
سری آ باشگاه های ایتالیا و تلاشی نفس گیر و پر هیجان برای
تصاحب جام در طول یک فصل پر تنش همه ی انرژی بازیکنان
درگیر با آن را تخلیه می کند و همین مساله دیگر توان و انگیزه و
رغبتی برای بازیکنان تیم ملی ایتالیا باقی نمی گذارد تا بتوانند در
چنین میادینی تمام هنر و مهارت های ذاتی خویش را به نمایش
 بگذارند . اما مساله به همین جا هم ختم نمی شود و مشکل را در
جای دیگری باید جستجو کرد .

انگار با آغاز قرن جدید ، فوتبال هم از تحولات و پیامدهای پر شتاب
 آن بی نصیب نمانده و دیگر از آن جذابیت و شور و هیجان گذشته ،
خبری نیست . (جام های جهانی 86 و 90 و یا جام ملت های 88 را
 به خاطر بیاورید ) وقتی کره و ترکیه برگزارکننده ی بازی رده بندی
جام جهانی باشند و یا فینال جام قهرمانان اروپا را دو تیم نه چندان
صاحب نام و عنوان موناکو و پورتو برگزار کنند ، خب زیاد دور از ذهن
 نیست و باید هم انتظار داشت که مثلا ایتالیا و اسپانیا و آلمان ( البته
تا امروز ) در مرحله ی مقدماتی حذف شوند و تیم هایی هم چون
یونان و سوئد و... پا به مراحل بالاتر بگذارند !  منکر زحماتی که
تیم های گمنام برای رسیدن به جایگاهی بهتر و شایسته تر با یک
برنامه ریزی اصولی و منظم می کشند نیستم ولی دست کم برای
من جام ملت های اروپا بدون ایتالیا و یا جام جهانی بدون برزیل اصلا
 جذابیتی ندارد و درست مثل منچستر بدون اریک کانتولا و یا یوونتوس
 بدون روبرتو باجو می مونه !