صدام، که دست گیر می کرد همه عمر

شکر خدا که بلاخره صدام حسین یزید کافر! هم دستیگر شد و هم چون پایان بیش تر فیلم ها و کتاب های داستان آدم بده به دام افتاد و کلاغه هم لابد این بار به خونه ش می رسه ! و باقی قضایا . از واکنش های اولیه که همه گی از یک نوع اتفاق نظر و اجماع کلی در برخورد با این خبرواستقبال وسیع چه درسطح افکارعمومی و چه درسطح سران ملل ، برخوردار بود بگذریم ، فکرمی کنم برخورد بیشتر مردم ایران ، در برابر این خبر و دیدن شادی مردم عراق از صدا و سیما (که در هنگامه ی جنگ امریکا وعراق چنان از مقاومت حزب بعث با شور و هیجان حمایت می کرد ،که هر کس نمی دانست فکر می کرد ، اخبار صدا و سیمای ایران زیر نظر مستقیم سعید الصحاف تنظیم وپخش می شود! ) تا حد زیادی مشابه بود و همگی رویای دیدن چنین روز و صحنه ای را در ایران در سر مرور می کردند و از واکنش های احتمالی خود در آن روز با هم سخن می گفتند . غافل از این که مردم عراق و افغانستان اگر در خوش بینانه ترین حالت روی رفاه و آزادی را نیز ،چند صباحی بچشند ، دیری نخواهدپایید که بار دیگر روز از نو و روزی از نو خواهد شد! و این سنت لا یتغییر الهی است که هیچ اصلاح و تغییری صورت نمی پذیرد مگر آن که مردم آن جامعه نفر به نفر اصلاح شوند. ما که ادعای پیش تازی درآزادی خواهی وعدالت طلبی، دست کم در خاورمیانه را داریم و به سابقه ی بیش از صد ساله ی خویش در این وادی می نازیم وتازه مدعی هستیم که در همه ی موارد بدون دخالت بیگانگان چنین دستاوردهایی را به دست آورده ایم ، که - البته حرف درستی هم هست – ( در اثر پی گیر نبودن و رها کردن همه ی موارد قبلی ) امروز این جاییم که می بینید . دیگر چه رسد به کسانی که تازه آن هم به کمک دیگران می خواهند اصول اولیه را بیا موزند و تاتی تاتی کنند! مگر این که به سبب معجزه ای که دست کم من از آن بی اطلاعم درتک تک افراد و نفوسشان، انقلابی فرهنگی رخ داده باشد ! که الله اعلم. به هر حال آرزوی قلبی من این است که شاهد چنین روزی در ایران نباشیم و به گونه ای رفتار کنیم که هیچ کس را یارای استبداد و دیکتاتورورزی نباشد و به مثابه ی مردم عراق در رفتن و یا دستگیری ایشان چنین شادمان نباشیم. شاید جالب ترین اظهار نظر در این زمینه را پس از به دام افتادن صدام ،جورج بوش داشت که گفته بود : دستگیری صدام به معنای پایان خشونت ها در عراق نیست .!